Wolken die wegtrekken

Door de coronacrisis is ons dagelijks leven behoorlijk veranderd. Het is best heftig ons te realiseren hoe zo’n klein dingetje als een virus de hele wereld op zijn kop kan zetten. Maar naast de nare gevolgen ontgaat ons niet dat de beperkte bewegingsvrijheid tegelijkertijd ruimte heeft gemaakt voor andere dingen waar we voorheen minder aandacht voor hadden. We horen de vogels ineens fluiten en in sommige metropolen is de smog verdwenen waardoor de stadsbewoners prompt een mooi uitzicht hebben, zoals op de Himalaya. We worden geconfronteerd met de voordelen van een ander en veel rustiger leven.

Vast in de ratrace

Ooit is er een moment geweest dat we allemaal individueel de beslissing hebben genomen in te stappen in de ratrace. Die tredmolen van het presteren. We gaan allemaal maar door, ook omdat we het idee hebben dat als we er ook maar een moment uitstappen of rustig aan doen, we er meteen uitliggen en de achterstand nooit meer in kunnen halen. Ik was niet anders. Toch merkte ik op een gegeven moment dat ik er toch niet helemaal gelukkig van werd. Ik begon toen een mindfulness-training, maar ik kon me daar toch niet helemaal aan overgeven. Veel praten met de mensen om me heen hielp wel. Een vriendin stelde op een gegeven moment voor eens contact te maken met een spirituele coach. Gewoon om eens te kijken hoe dat zou zijn. Zij deed dat soms en het gaf haar altijd nieuwe inzichten als ze het gevoel was richtingloos te zijn. Ik was eigenlijk wel nieuwsgierig en keek naar het aanbod van mediums online. Ik kwam op een website waar ze gescreend waren en ik klikte op een van de coaches die op dat moment online was en begon te chatten. Het was een heel fijn gesprek. Hij gaf aan dat ik de natuur moest opzoeken. Dat ik daar iets zou vinden. Het klonk mysterieus, maar het was tegelijkertijd een concreet advies waar ik wel wat mee kon.

Het strand, het bos en de rust

Zo gezegd, zo gedaan. Ik begon veel wandelingen te maken op het strand en in het bos. Eindelijk vond ik de rust in mijn lijf door dat vele wandelen buiten, waardoor ik op nieuwe gedachten kwam. Ik herinnerde me bijvoorbeeld weer dat ik altijd graag had willen toneelspelen, maar het nooit gedurfd had. Eindelijk meldde ik me aan voor een cursus. Helaas is die door het coronavirus onderbroken, maar toch maakt het al uit dat ik ermee begonnen ben. Nu merk ik aan meerdere mensen om me heen die nog volop deelnemen aan die ratrace dat de rust die nu in het land is gekomen, hen toch ook goed doet. Ik ben benieuwd naar de stappen en beslissingen die zij straks voor zichzelf gaan maken!